yazdığım en kıymetli yazı

biraz beklemek istedim yanıtlamak için.nihayet ben de emzirme sobesinde ebeyim.soru -cevap şeklindeki halini konu gibi anlatıp yaşadıklarımı paylaşmak istedim.aslında çok pratik de bir yol sunmuş blogcu anne ve bu grubun yöneticileri blogu olmayanlar facebooktan anket şeklinde rahatça ve kısacık yanıtlasınlar demiş.çok da güzel etmiş.

malum 2 çocuk annesiyim .oğlan 9 yaşında kızsa 7,5 aylık henüz.ben yıllar öncesinde daha bebek sahibi olmadan bile emzirmenin ne derece önemli ve hassas bir konu olduğunu okumuş,öğrenmiş,özümsemiştim.ne pahasına olursa olsun doğacak çocuklarımı 2. yaşları dolana dek emzireceğimi henüz üniversite yıllarında dost sohbetlerinde konuşurdum.

ben birkaç gün zar zor anne sütü almış ,şanssız bir bebekmişim.her ne kadar en kaliteli mamalarla beslenmiş olsam da annemle aramda daha minicikken kuramadığım bağ kazık kadar olduğum şu zamanlara dek süregeldi ve böyle de gidecek sanırım.o en derin, en kutsal ,bebeği içinize içinize sokarcasına müthiş hisler veren emzirme ritüeli ne sıradan ne de boş bir iş.anneyi anne yapan asıl nokta orada saklı işte.kendinizden,özgürlüğünüzden,rahatınızdan asıl en çok ödün verdiğiniz iş bu.dünyanın en ağır işçiliği adeta.yaz sıcağında yapışa yapışa,gecenin en tatlı uykusunda son bir takatla ve sabırla.ve yine bence taşımak değil emzirmek en güç olan tarafı anneliğin.

ülkedeki anne sütü yaygınlığı çok da araştırılmayan, daha doğrusu gerçek bir genellemeye tabi tutulmayan bir süreç.genel anket düzenleyicilerinin başvurduğu en pratik yol olan belli şehirler(ist-ank-izmir-bursa-adana-diyarbakır) üzerinden belli sayıda katılımcıyla yapılması tekniği ne kadar sağlıklıdır su götürür bir şey aslında.ben köken olarak iç anadoluluyum.özellikle  anadolu kesiminde yüksek oranda emzirmenin tercih edildiğini hatta bu sürenin çocuk 2 yaşlarını neredeyse geçene kadar yoğunlukla sürdürüldüğüne  şahidim.anadolu kadınlarda emzirmekten vazgeçip başka beslenme tarzlarına yönelmek önce aile sonra toplumsal olarak tepki çeken bir eylem.oralardaki kadınlar emin olun %90lara varan oranlarda bebeklerini kendi sütleriyle besliyorlar.hem kendi ailem ve akraba çevrem olsun hem eşimin tarfındakiler olsun son 10 yılda doğurmuş ne kadar kadın tanıyorsam hepsi çatır çatır anne sütü verdiler ,veriyorlar bebeklerine.bu bir kültürün sonucu çünkü.

asıl batıda ve kıyı bölgelerde  durum vahamete gidiyor olabilir.hatta bizzat arkadaş çevremden gözlemlerimi aktarabilirim.hamile olan avukat arkadaşıma,lütfen sadece 6 ay değil bari 1 yıl bebişini emzir dediğimde ,"oldu canımm 6 ay bile daralırım ben işlerim var deli misin" cevabı almıştım.iş yerinden samimi olduğum bir mühendis arkadaşa ise her iki oğlunu ne kadar emzirdin merak ettim dediğimde ,"birini 7 birini 5-6 ay gibi emzirdim.ay baktım sarkacak göğüsler bıraktım hiç uğraşamam yani "cevabıyla karşılaşmıştım.bu örnekler çoğalır da çoğalır.

ben oğlumu tam 24 ay emzirdim.ayşe ezgimi de güzel güzel emzirmeye devam ediyorum.oğlum doğduğunda iş hayatım yoktu.evdeydim.10 aylıkken karşıma çıkan birkaç fırsattan sırf emzirme dönemim bitmesin ve oğlumun ruh sağlığı her şeyden daha önemli diyerek vazgeçtim.üstelik maddi yönden neredeyse tükenme noktalarında ve bir maaşa kesin olarak ihtiyacımızın olduğu bir dönemdi.eşim sonuna kadar yanımdaydı.gerekirse daha az yeriz daha az giyiniriz ama oğlumuz sağlıklı olsun,bırak şimdi çalışma demişti.

kızıma hamileyken devlet memuruydum.bu kesinlikle çok büyük bir şans.özel sektörün bin türlü ahkam kesen tavırlarını ve beceremiyorsan çek git şeklindeki aşağılayıcı söylemlerini çekmek durumunda kalmadım.tüm rapor hakkımı ,yıllık izinlerimi rahat rahat kullandım.doğumdan sonra 3 ay doğum iznimi,ardından da kalan rapor ve yıllık izinlerimi aldım.bunlar bitince ücretsiz doğum iznine ayrıldım.kızım 13 aylık olana dek evdeyim,bebişimin hizmetindeyim:)

çocuklarımı ev dışındaki ortamlarda emzirmek ,ulu orta yerlerde tabi çok sıkıntılı.görünmeyen,adı konulamayan toplumsal bir baskı var aslında.sanki çok acayip bir işmiş gibi yaptığımız."ne var yani senin anan da seni böyle doyurmadı mı uleenn "diye bağırası geliyor insanın.arabanın içinde emziriyorum yakayı bağrı iyice kamufle ederek:)dışarıda bebek bakım odası olan yerlere gidiyorum.kimisi dar,kimisi pis,kimisiyse hayli güzel.artık bahtıma ne çıkarsa.

emzirme konusunda hiç bir desteğe ihtiyaç duymadım .son derece doğal bir süreç olduğu için ve asıl işi bebek yaptığı için olay kendi akışında seyretti.ama eşimin inanılmaz moral desteği benim hep rahat,sinirsiz olabilmemi sağladı.olur da çocuğumun sütü gider diye özellikle ilk bebekte dört döndü diyebilirim etrafımda:)

emzirme sürecini baltalamayı seven bir grup var aslında .hemen her yerde sizi buluyorlar.tuhaf bir şekilde her vilayette var bunlardan.amip gibi çoğalıyorlar sanki.özellikle oğlum 1 yaşını geçince "bırak daha ne emziriyorsun "diyen epey insanla karşılaştım.ama sabırla da bunu niye yaptığımı anlattım.

emzirme reformunu sonsuz destekliyorum.manifestonun her bir noktasına imzamı çakıyorum.ve her kadının doğursun doğurmasın (bir gün başına gelebilir mantığıyla)arka çıkmasını ,medyada yaygınca yer bulmasını,devletin ciddi adımlar atmasını çok çok istiyorum.

ve ne olur bu yazıyı okuyan her kim bu hareketten habersizse şurayı tıklamanızı rica ediyorum.