PARAN KADAR KADIN,PARAN KADAR ANNESİN!

                                         

Ülke gerçeklerinden upuzun söz edecek ,sizi boğum boğum sıkacak değilim.Bu mevzu irdelene irdelene bir arpa boyu yol almadığımız aşikar.Ya ne yapacağım?Dünyevi gerçeklerle kadınsal hallerimizi harmanlayıp parayla olan yakın münasebetimizin ayyuka çıkmış halini resmedeceğim.Bilgilerinize…

             Biz kadınlar parasız varolamayan,”aman ne önemi var mühim olan insanlık” lafını asla gönülden telaffuz edemeyen çok cinsi latifleriz.Aşk evliliği yapma uğruna savaş verdiğimiz yıllarda aslolanın “iki çıplak bir hamama yaraşır” realitesi olduğunu 30’larımıza gelmeden anlar, kredi kartı limitleri oranınca bir adama gönülden ?!bağlanırız.Para erkeğin elinin kiridir artık.Hatun kişisine harcadıkça arınır,saflık yolunda önemli yollar kat eder böylece.

             Toplum tüm dünya temelinde ele alınsa bile parayla kadının imtihanı bir türlü şaşmaz.Çirkin kurbağanın yakışıklı bir hamala dönüştüğünü hiç okudunuz mu?Veya kapı kapı aşık olduğu kızı arayan, elinde tek kalmış ayakkabıyla ona buna yalvaran prens hazretlerine ne demeli?Masalların bu büyülü anlatımlarıyla daha küçükken tanışarak  para-güç dengesini milyon kare hızda çalışan olgun bir kadın zekasıyla harmanladığımızda sonuç ne çıkıyor dersiniz?Para;aşkın ve gücün adresi.

                  

              Parayla aşkın mümkün olamayacağına dair şehir efsaneleri vardır,inanmayın siz.Meşhur bir sözü anımsatırım;çirkin kadın yoktur ,bakımsız kadın vardır.Bakımlı kadına herkes hayrandır.Daha da açarsak aslında çirkin kadın yoktur,parası olmayan kadın vardır şeklindedir meali.Öyle değil mi ya!Dibi gelmiş röflenize habire atıfta bulunulmasına sebep olan,modaya uygun üst baş almanızı ısrarla savunan,”çok solgun görünüyorsun şekerim bari bir ruj sür”sözlerine muhatap kılan parasız kadının aslında bir hiç olacağını da dillendirmeye çalışmıyor mu?Ah keşke sadece bu kadarla bitse.

            

            Her girdiğiniz ortama ayak uydurmanız için de en mühim araçtır para.İster çalışın ister çalışmayın cüzdanınız boş,kredi kartınızın limiti dolmuş bir haldeyseniz ne günlere gidebilirsiniz ne de bir otobüse binebilirsiniz.En basit “komşum bana kahveye gelsene”teklifiniz bile parayla imtihanınızın resmidir. Hele bir de “gününüz” varsa dünyalar başınıza yıkılır.Halılarınız eski , perdeleriniz demode,bir  tv ünite ünitesi alıp baş köşeye kondurmamış ve masa örtünüz de nuh nebiden kalmışsa içiniz cızlaya cızlaya misafir edersiniz konukları. Ev bütçesini sarsa sarsa alışveriş yapma vakti gelmiştir.Açlıktan ölecek insan güruhuna dahi hazırlanmayacak miktar ve oranda yiyecek çeşidi hazırlamak gün sahibesinin şanındandır.Birkaç gün önceden kuaföre gidilmesi,kaş-bıyık-saç-sakal ne varsa tüy namına yoldurulması ,dibiniz geldiyse boyaydı gölgeydi Allah ne verdiyse yaptırılması kanuni bir hal arz eder.Giyilecek kıyafet yeni seçim olmalı ,dolapta zaten asla giyilecek bir tek kıyafetiniz mevcut bulunmadığı için hemen sokağa fırlamalı çarşı pazarı talan etmelisiniz.Zinhar az çeşitle misafir ağırlamak mı,kat’a eski pılı pırtıyla göz zevklerini bozmak mı,aman ha kristal olmayan çay bardaklarıyla tatlarını kaçırmak mı,olacak şey mi bunlar?

                        

            Gelelim kadın olmak böylesine zor ve zahmetliyken üzerine eklemlenen “anne” sıfatı meselesine. Baba sıfatı layık görülen erkeğin cebi bilhassa ve mümkünse en çok şimdi kalın olmalıdır.Malum üzere annelik makamına ermek hamilelik ve hamile giyiminden geçer.Aş ermek sıradan, gece yarısı avokado istemekse son derece makul sayılır.Devlet hastanesi doktoruna gitmek out,beş yıldızlı otel konforunda özel bir hastane ayarlanması doğumun zaten olmazsa olmazıdır.Bebek şekeri ayrı ,çikolatası ayrı,oda süsü apayrı meseleler oluverir.Ufaklık daha doğmadan asker yahut gelin olana dek yetecek miktarda ama 0-6 ay arası giyecek boyutlarda kıyafet yığını yapılır.Bu esnada çalışamayan annenin finansmanı yine kadınsal içgüdülerle seçtiği doğru adam-doğru baba kişisiyle sağlanır.  

                 

            Annelik,ev kadınlığı,iş hayatı döngüsünde olan kadın paranın araçlıktan çıkıp amaç haline döndüğünü anlar.Çocuğun /çocukların zekalarını geliştirecek oyuncaklar,etkinlikler,kurslar parayla ulaşılan hedeflerdir.Yoksun kalma tabiri “anne” kelimesiyle bağdaşmaz.Hiç bir sosyal ortamda “alamadım,yollayamadım malum şartlar” ifadesi söylenemez.O çocuklar giyecek,yiyecek,okuyacak ve her daim annelerini temsil edeceklerdir.

           Kadın kendi için para kazanmayı yahut paraya yakın durmayı düstur etse de anne kimliğine büründükten sonra paragarantisel bir hayata giriş yapmak ister.Olmazları oldurmak,yapılmazları yapmak anne içgüdüsel halin dışavurumsal paradigma zart zurtudur Kadın kimliğiyle sadece kendi giyim,kuşam,gezenti ve sanatsal halinin finansmanı için ölçülü bir yırtıcılığa bürünen bu cinsi latifler anne kimliğiyle yırtıcı bir kartal ,korkusuz birer amazona dönüşebilirler.

       

          Özünde bahsettiğimiz bu halleri anlamak ,en azından anlamaya çalışmak zor değil aslında.Toplumsal statülere sahip olma,beğenilme,arzu edilme,sevilme ve hatta yüceltilme kadınsal bir dürtü. İşte o kadın,mükemmel anne sıfatları kimde duygu dalgalanması yaşatmıyor ki. Bu tarz söylemlerin işareti olmanın belki en dolaysız en çetrefilsiz en zahmetsiz yolu PARA.Kadın gibi kadın olmayı,örnek anne sayılmayı ,parmakla gösterilir kılmayı başaran PARA.Ve bu araçsa sebep olan  yükselen değerlerin uçuşuna,  kim bakar insani değerlerin düştüğü lağım çukuruna.  

NOT:bu yazım dün alternatif anne dergisinde yayınlanmıştır.yok ben inanmam diyenler buraya buyursun please:)