hiç bir şekilde ne kendime ne eve yetebiliyorum.24 saat mesaideyim.sabah 7 de kalkıp 7,30 servisiyle işe geliyorum.geldiğimde keyifle karşılandığım bir ortam mı var.yok tabi.yüzler asık,mutsuz,umutsuz insanlar güruhu.evdeki sorunları kuyruk gibi işe getiren çözemediği dertlerini ona buna hırlayarak çözmeye çalışan 3-5 insanla gün geçiriyorum.daha az önce bir tanesi sırf müzik dinlediğim için söylenip gitti.ben de amire çıktım."ya dedim çıngar çıkarıcam ya dedim siz şunla konuşun".bu ne yaaa.
saat 15:30 olunca bizimkiler geliyor hep.işten bir anda eve geçiş yapıyorum sanki.arabada beni umutla bekleyen bir minik kızım var çünkü.yuvamıza varır varmaz ayşe ezgimin nazları sazları ve bitmeyen ihtiyaçları başlıyor.doyur moyur oyna moyna.oğlan bir yandan "anneee kek yapsana,annee dondurma koysana"püff.
ben yorgun olamam ben tükenmiş olamam ben uykusuz olamam doğru ya.5 dk kanepeye uzanmaya göreyim ayşe ortadan kayboluyor.eşim zaten 7 den beri onunla uğraştığı için vicdanen "bakıver şuna"diyemiyorum.bir de garibim oruçlu.ben pes ettim tutamıyorum.gastritim tavan yaptı.
akşam oluyor yemeklerle uğraşıyorum.ayşem uyumak istiyor,komşunun oğlu her günkü gibi yine bizde.gönderme ne olur kafam almıyor diyemiyorum.eşiyle sürekli kavga halindeler.boşanmanın kıyısından yeni döndürmüştük elbirliğiyle.kime nasıl merhem olacağımı bilemiyorum.eşim başım ağrıyor diyor.her gün öğleden sonra çatlatan bir başağrısıyla uğraşıyor.yat uzan diyorum o da bana kıyamıyor.çocuklar ortada dönüyor peşlerinden biz dönüyoruz.dışarı çıkılmıyor.bursa cehennem sıcağı.adım atsam baygınlık geçireceğim.
iftar oluyor.ayşemle yemek yenmiyor.sürekli ilgi istiyor.nöbetleşe yiyoruz.oğlan ben bunu yemem cümlesini milyon defa kuruyor.dövmekle tehdit ediyorum ,döv diyor.kan beynime yürüyor.
saat 8 sonrası kızın nazı tavan yapıyor.her akşam banyo yaptırıyorum.gebersem de yapıyorum yoksa çığrından çıkmış bir kızı çekemiyorum.hoplata zıplata saati 10 gibi edip uyumaya götürüyorum.ve genellikle ben de onunla sızıyorum.oğlum ben tam giderken ağlama moduna geçiyor.anne nolur ayşeyi uyut sen uyuma,geri gel diyor.söz veriyorum.verdiğim sözlerin sadece yarısını yerine getirebiliyorum.çünkü çok yorgunum.
gece ortalama 3 kez uyanıyor ayşe ezgim.emziriyorum.dalarsa şükür.dalmazsa ayağımda sallıyorum.saat gecenin 3'ü 4'ü.bazen sallamak bile kar etmiyor.odada dolanmaya başlıyor.eşim sahur yapıyor.bitirmesini bekliyorum.saat 5 'e doğru hala azimle ayakta olan kızımı babasına atıyorum.çok uykum var ve 7'de kalkmalıyım.alıyor uyutuyor,yerine yatırıyor.ben o arada zaten çoktaaan sızmış oluyorum.
ve yine sabah oluyor.ve ben yine ardımdan ağlayan bir prensesi,derin mi derin uyuyan paşa oğlumu bırakıp bu garip iş yerine,bu tuhaf insanlar diyarına bu nefret ettiğim işime geri dönüyorum.
canım benim ben ev hanımıyken cinnet geciriyorum canım kardeşim kolaymı sen herkese yetmenin zorluguyla nasıl başedeceksin.Allah yardımcın olsun sevgim gercekten cok zordasın.işlerine kolaylık ve mutluluk nasip etsin sevgi ve muhabbetle canım benim..
YanıtlaSilofff çok dolmuşsun.. çok yoruluyoruz gerçekten.. hatta ben bu ara depresyona girmek üzereymişim gibi hissediyorum.. geçicek inşallah hepsi.. minikler büyüyecek.. daha dingin bir hayat bizi bekliyor..
YanıtlaSilBirçok çalışan anne aynı dertlerden muzdarip :( 2 ay öncesine kadar ben de aynı haldeydim..Şimdi evdeyim, daha keyifli ama bu tempoya alışan insana ev de sıkıcı.. Bilemiyorum ne olacak
YanıtlaSilÇok yorucu be Sitarem.. erkekler bu işi layıkıyla yürütemiyor zaten.. biz de kıyamıyoruz, hemen ay yorulmuştur tüm gün bakmıştır şudur budur diyoruz. oysa onlar işe giderken biz alasını yapmış oluyoruz.. bir de üstüne işten geldiklerinde dur nefes alsın diyoruz..
YanıtlaSilGürhan noktayı koymuş eyvah eyvah canım ya... döv ha..
Sitarem inşaallah gönlünden geöeni yaşarsın hayırlısıyla.. evde oturmak istiyorsan çalışmana hacet kalmasın, mutlu mesut dön yuvana.. Öpüyorum seni
çalışan bütün kadınların istinasız hissettiği duygu..
YanıtlaSilHah şekerim, tam üstüne bastın...Bu arada ben istifa ettim....
YanıtlaSilNacizane teklifim biraz daha izin,rapor bişiy alarak en azından Ramazanı geçirmek.2 yıl muhabbeti vardı memurlar için, o gerçekse bence hemen o yola başvurun.Ne kahrını çekeceksiniz saçma sapan sizi daraltan insanların..İlaç gibi gelecektir bence..
YanıtlaSiloff yaaa bak damarıma bastın
YanıtlaSilaynı olaylar, aynı sahneler,aynı duygular.
o iğrenç işyeri,somurtuk suratlar.
birara öyle bunaldımki kenidmden nefret etmeye bir taraftanda kendme acımaya başladım.
bu yaklaşık 2 ay sürdü.
sonunda dayanamadım veee 12 yıldır çalıştığım bu kokarca işyerimden istifa ettim
şimdi 15 günlüğüne yardıma geliyorum ama öğlen 1 akşam 7 saatleri arası.
15 gün sonra bu kabus tamamen son bulacak.
psikolojimimi soruyorsun??
ooooo inanılmaz.Mutluyum,ayaklarım yere basmıyor,oğluma karşı tavrım daha yumuşak ve sabırlı,onunla oyun oynamaya vaktim var,altına yüzlerce kez kaçırsada çıkartıp dfeğiştirmeye zamanım var,geziyorum,eğleniyorum
ama en önemlisi bunları oğlumla yapıyorum
uamrım en kısa zamanda senden bu karmaşık yaşantından kurtulursun.
çok üzüldüm yazdıklarına, lütfen bu kadar dertlenme herşey emin en kısa sürede daha da rayına oturacak
YanıtlaSilkendimi gördüm sevgi ne zor kadın olmak demi :(
YanıtlaSiluykuya gelince bende benim oğlanla uyuya kalıyorum ve eşim hep sitem ediyor sanırım bu süreç iş hayatımız boyunca devam edecek
allah sana çok kolaylık versin. ben olsam bu kadarın altından kalkamazdım :(
YanıtlaSilselinka;seni hep okuyorum hiç yorum yazamıyorum.her okuduğumda üzülüyorum.umarım rahatsızlıkların düzelir.sen bana ben sana üzülüyormuşuz desene:(
YanıtlaSiladaşım;girme duur beraber girelim.ama ona bile vakit yok.kenar köşeye sığışıp ağlayamıyorum bile .büyük çocuk sebep soruyor küçük çocuk tuhaf tuhaf bakıyor.öff.geçecek değil mi??
bozbek;aslında evet ev daha bir sıkıcı.ama sadece sıkıcılık var.aşırı yorgunluk,insanların abuk stresleri yok.hele ki eş-dost -akraba yönünden şanslıysa bir kadın evde olmaktan iyisi yok cidden.
deliş;yok valla kıyamıyoruz.utanıyorum uykum var azcık uyusam demeye.geçen hafta bir gün yaptım bunu.uyanınca çok mahçup oldum.oysa biz aylardır emzirmeydi ,sallamaydı,hoplatmaydı derken nasıl emekler harcıyoruz.anneyiz ya göze görünmüyor.
iş hayatı girmeden önce kaf dağı gibi gelirdi şimdi kaf dağının ardındayım ve hiçliğin ortasındayım.yapayalnız bir şehir hayatımız varken iş sosyalleştiğim bir yer gibi aslında.tutunacak dallarım olsa,maddiyat kuvvetli olsa ne çalışıcam be ya.
ama diyorum yaş şimdi 35 .ya 10 yıl sonra??oğlan 20 yaşında üniversitedeyken, kız 11 yaşında ortaokul kapısındayken ben evde oturan bir kadın olsam ne işime yarayacak.kesin kafayı yerim.o günler için bugün sıkıp bir yerlerimi çalışmam lazım diyorum.diyorum işte:(
tuğba;bu aralar senin hissetmediğin bir duygu:))))iyi tatiller hocanım:)
YanıtlaSilgülçin;kızzzzz süper olmuş hadi hayırlısı.nihayet kırdın zincirlerini hadi bakalımm.
kraliçe;kafamda bir plan var ona göre davranmak zorundayım.o bahsettiğin izin rapor olayını eylülde okullar açılınca yapacağım.kurban bayramını bitirip işe bir daha döneceğim.ama şartlar nasıl olacak bilmiyorum.şalter atarsa aman be ya der biraz daha maaşsız izin yoluna giderim.
karışık pizza;of adında nasıl güzel.akşama yapsam mı hazır mı alsam:))süper bir karar almışsın tebrik ederim.ben o kadar cesur olamam.10 sene sonra çocuklar büyür gider çünkü.
Canım ya,hani sen çalışmaya başladığından beri hep mutsuz tonda yazıyordun ya yazılarını,ben de boş ver alışırsın falan diyordum ya,saçmaymış yaptığım.Yine iyi dayanıyormuşsun.Tamam çalışan her anne tabii ki daha fazla yoruluyor,çocuğunu daha çok ihmal ediyor ama senin şartların gerçekten zor be kuzum.Yeniden eve dönmeyi,en azından Ayşem biraz daha büyüyünceye kadar,düşünmez misin?Sanki hepiniz,ailecek daha mutlu olacakmışsınız gibi geldi.
YanıtlaSilözlem
Ayyy cok yoruldum. Okurken... Sevgi esin gercekten harikaymis. Cocuga bakmasi ilgilenmesi cok guzel. Senin icinde durum cok zor farkindayim bende okula basladigimdan beri eve yetemedigimi farkettim. Senin durumun ise daha zor.
YanıtlaSilyorucu geçiyor hayatın sitarecim.sabır ,bu böyle gitmez elbet düzelecek,sabır
YanıtlaSilsitare, çalışıp anne olmak çok zor. çalışıp 2. çocuğa sahip olmak en zoru.
YanıtlaSilbazen kanıma girenler oluyor, 2. cocuk diye.
ben bir taneyle dönüyorum, hem çalışıyorum. 2.yı dusunemıyorum. yazını sanırım, cocuk sahıbı olmak ısteyen calısan annelere, okutmak lazım. hatta okullarda ders kıtaplarında okutmak lazım.
allah sabır versın.
unutma, ac olmak, susamak, yıkanmak, dıs fırcalamak, sac boyamak, hasta olmak yok. olmek serbest. bunları kızdıkca soylenırdım. bu sene subat ayından berı delıksız uyuyorum. kızım 5,5 yasında olduktan sonra.
aman be yaa ,herşeyin suçlusu şu para.eksik bir maddiyatla evde oturup çocuklarını büyütsen kime ne fayda, sadece biraz daha uykusunu almış bir anne olursun.sıkıca sarıl işine gececek bu günler hepimiz biliyoruz.
YanıtlaSilvalla zaten istifanın eşiğindeyim...kendimi okur gibi oldum...tuz biber oldu...:((
YanıtlaSilbap;üzülme ya haftasonuna girince eski keyfim geldi:)
YanıtlaSilşerife;benden demesi bu adamlar bunca uyuyan kadını boşar:))
bahar;başa gelen çekilir naparsın.belki sen de yaşasan sen de kaldırırdın bu yükü.
özlem;evet ya çok mutsuz yazdığımın ben de farkındayım.ama bak bugün iyiyim.çünkü c.tesi:)az ilerleyen zamanda izin -rapor döngüsü yapacağım iyi olacak.
gül;vahapa okutsana koncamdan bahsettiğim yazıları:)utansın hahahaaaa:)zor ama dayanmak zorundayım.güzel günler gelecek ve biz de cihan gibi kreşe gideceğiiizz:)
neval;sana özeniyorum ve umudumu hiiçç kaybetmiyorum.yaşım 45 olduğunda ve inşallah sağlığım da bozulmazsa çok mutlu bir kadın olacağım:)
YanıtlaSilzeynep;yok ya bu yazıdan 2. çocuğa hayır seremonisi çıkmaz.haksızlık etme.tek daha zor inan bana.oğlum tekken ve daha küçükken -5,6 yaş civarı-öldürüyordu bizi.keşke aralarını 2-3 yaş fark koyarak kardeş yapsaydım .şu anda çok rahat ederdim eminim.yaşın 35 olması yoruyor insanı.oysa 25 ken oğlumu kucağıma almış ve külfetine daha kolay katlanmıştım.tezden yap derim 2. yi.sonra çooook üzülürsün.
ayşen;iş hayatı bugün cefa gelecekte sefa aslında.bunun ben de farkındayım.o yüzden yılmayacağım.çocukalr büyüdüğünde evde otursam ne fayda.sıkıntıdan çatlarım ayol.böyle pek atraksiyonlu:)
dilek;saçmalamaaaaa.dur durduğun yerde.fıstık gibi işin var.az büyüsün oğlan misler gibi olacak hayatın.bak demiştim derim:)
ah sevgi ah bende çalışmak için neler vermezdim ki
YanıtlaSilratatoule;adın da pek zor yazılıyormuş,kolayı yok muydu:)))
YanıtlaSilya bakma böyle yazdığıma,çalışmayı çok seviyorum,asla evde duracak biri değilim.sorun küçük çocuklarımın olması ve işimin karakterime tamamen zıt bir iş olması.ortada kalmayalım diye kpssde yazdığım bir yerdi.maalesef orası geldi.
umarım sen de tez zamanda sevdiğin bir işte çalışırsın.
senin kadar çalışma taraftarı birinin daha 1.ayda bu kadar bezgin bir post yazması tam anlamıyla ÖDÜMÜ KOPARTTI :( birde çalışan diğer annelerin sana katılması canımı iyice sıktı.Bizim evde de iş hayatına geri dönmem üzerine lakırdılar başladı.Mutsuz bir ortamda yıllarca çabalamış biri olarak açıkçası ben senin kadar iş bayraktarı değilim.O nedenle zaten kafamı karıştıran bu mevzu iyice keyifsiz bir hal almış oldu.Diğer postlarından birinde kızmışsın bunu söyleyen annelere ama ben "herşey senin için yavrum" annelerinden olduğumdan sanırım işe dönüşümü bir müddet daha erteliyorum.lakin zaten yorgun olan bünyem bunca tempoyu kaldıracak gibi değil.
YanıtlaSildilek;bazen anne olup işe dönem zamanını tayin etmek de yanılabiliyormuş insan.benim halim budur.bağımı kopartamadan,aklımı boşaltamadan döndüm işe.evde çatlamak üzereydim dönmezsem.benim kısır döngümün temeli;
YanıtlaSil1-yapayalnızız bu şehirde ,öldüm desem insan yok.birimiz hasta olsak 4ümüz bir çıkıyoruz evden.bunu yaşayan bilir.
2-tam da ramazan ayındayız.eşim oruç tutuyor.gece sahurdu ,sabah 7 de kızın nöbetini devraldıydı derken adam ölüyor uykusuzluktan.beraberinde ben zaten uykusuz geliyorum işe.gözlerim düşüyor.
3-işime daha atandım günden bugüne dek değişmeyen bir nefretle geliyorum.hiç olmak istemediğim sırf açıkta kalmayayım hazır devlet kapısı buldum yumulayım diye gidip geldiğim bir yer burası.inşalallah 2 seneye kadar işimi değiştireceğim.
tüm bunların ışığı altında bakarsan neden işe dönüşün beni delirttiğini anlarsın.eğer yukarıdaki şıklardan biri ya da birkaçı sana uyuyorsa aman dönme:)yok alakası yok benim şartlarım çok farklı diyorsan dönemnde pek sıkıntı yaşayacağını sanmam.sevgileeeer.
oğlum 6 aylık olana kadar çalışmadım ve artık sonlara doğru sıkılmaya başlamıştım evde tıkılıp kalmaktan..
YanıtlaSilşimdi oğlum 15 aylık, 9 aydır işteyim yani..desenki çalışmayı mı tercih edersin evi mi..şu anda evi derim..çünkü oğlum benim evde olduğum günlerde çok daha huzurlu..böyle olunca ben de daha huzurluyum, onu-bakıcımız çok iyi biri olsa da-başkasına bırakmak zorunda kalmıyorum, o beni özlemek ve günde sadece bikaç saat görmekle yetinmek zorunda kalmıyor..haa işimde de çok mutsuz değilim ama aman aman da sevmiyorum..
bunun yanında kadının da iş hayatında olmasının toplumların gelişmesindeki katkısının da farkındayım..
ve dediğin gibi, çocuklar büyüyüp bağımsızlaştıktan sonra, kadına çalışmanın daha iyi geleceğinin..
çalışmak için de can atan pek çok kadın olduğunun..
yani demem o ki, annenin çalışması, anne kadar çocuklar için de zor oluyor..çocuk doyamıyor, anne yetemiyor gönlünce..
keşke imkanım olsa da, oğlum 3 yaşına gelene kadar çalışmasam, sonra o ara bi çocuğum daha olsa, onu da 3 yaşına getirsem..etti mi sana 6 yıl..sonra çalışmaya başlarım:))
anne;ay seni pek sevdim lakin adına muvaffak olamadım tez zamanda adını yaz :)
YanıtlaSilaynı fikirtdeyim seninle.3+3 süper bir fikir.misal 25-26 da anne oldun diyelim bi de 30 gibi doğursan oldun mu 32-33 .işte o vakit işe dönmek için de enerjin bol olur.olgunluk çağındaki hatunun da tadından yenmez zannımca.
dandik dundik bulgaristanda bile çalışan kadın anne olunca tam 3 yıl veine geçmesi zorunlu ve en güzeli o 3 yıl boyunca bir miktar kesintiyle ücretin devam ediyor.inanabiliyor musun.bizde yok bu.illa avrupa birliğine mi girmemiz lazım anlamıyorum.inşallah yakın zamanda bir şeyler kökten değişir.sevgiler.
adım pınar efenim, çınarın annesi pınar:)
YanıtlaSil