benden haberler:)

işte burada rehabilite oldum:)

yorgunluk ve sonbahar.bööö en gıcık olduğum ikili yine yan yana.oysa yazacak ne çok şey birikti.günler geldi geçti hatta esti etrafımda .şimdiyse durgunluk vakti.

en çok durulunca hissediyor insan yıpranmış ve nefessiz kaldığını.evin şirin canavarları bir yandan iş hayatımın garip sirkülasyonu bir yandan ve en ötesi sağlık durumum her yandan sarmış durumdaydı beni.

ben buralarda yokken hastane koridorlarında fizik tedavi süreçlerindeydim.her gün dozu bir başka alem olan elektrik voltajına maruz kaldım ki evlere şenlikti halim.diğer yandan hani şu nefretle gittiğim iş yerim var ya orası karmaşıklaştı hepten.amire hanım sultan meğer içten içe garez olurmuş da bana derdini diyemezmiş.

epey tuhaf görünümlü işkence aleti edasında bel egzersiz zamazingosu:)

ücretsiz iznimden dönüp ara sıra hem yıllık iznimden hem rapor hakkımdan ziyadesiyle faydalanmam bir de şu en son gittiğim fizik tedavi kadını çileden çıkartmış. çok da fifi:)kalkıp demez mi "senin yol haritan ne" diye.sanırsın yaşam koçu ,sanırsın dişi mümin sekman:)

ruh sağlığı tümden gürültüye gitmesin diye hatuna söyledim bir bir.
"ben" dedim "kalan izin ve raporlarımı kullanıp tekrar ücretsiz izne ayrılma fikrindeyim.""ayrıca zaten eşim tayin isteyecek mayıs gibi"dedim.
"oluyor mu öyle kafan estiğinde her an ayrılabiliyor musun?!"
"tabi " dedim "ayrılırım.""devlet bu hakkı vermiş.ister tek seferde ister parçalı kullanabilirsin maaşsız iznini ,tamamen çalışana kalmış bir şey,amirin tasarruf yetkisi yok demiş bu mevzuda"
"hımm" dedi.içi içini yedi besbelli.kafasında kırk tilki dolanırken üstelik kırkının da kuyruğu birbirine değmezken izin dilekçemi yazıp sıyrıldım ortamdan.

ah meğer ne dertli tenekeymiş .ardım sıra müdüre gitmeler,bu bayanı bizim bölümümüzden alın zaten işimize yaramıyor demeler.ikna kabiliyetini ziyadesiyle kullanıp peşi sıra ben başka ağızlardan duyup kükremeyeyim diye beni arayıp izahat vermeler;
"hani sen gideceksin ya zaten ben de yerine eleman alabilmek için kadro açmak istedim.o bakımdan yani"demeler.

bana düğün bayram esasen ,hatun kişiyse intikam saati sanıyor yaşadığını.öyle yılmış öyle usanmıştım ki bulunduğum ortamdan ve işin ağır yükünden.ilk yıllar tek başıma göğüslenmek zorunda bırakılmış işin zorluğundan sinir buhraları geçirmiştim.sırf bu yükün ağırlığından az da olsa kurtulmak için bölge müdürüne dek çıkıp meram anlatmıştım da yardım etsin diye birini yollamışlardı servise.hoş ondan da çok bir fayda görememiştim ya yine bu cevval amire hanım sayesinde.

neyse ben yokken üç er kişinin anca üstesinden geldiği üstelik mesai uzatarak iş yetiştirdiği,küfrün çirkefliğin dedikodunun alabildiğine kol gezdiği saçma yerden kurtuldum ya daha ne isterim:)darısı orada kalan bir iki düzgün insanın başına.

ben evdeyim anlaşıldığı üzere.kucağımda minik sıpam.benim olmadığım zamanlarda yüreğiyle, sıcacık ilgisiyle misler gibi bakan görümceme buradan kocaman teşekürler sunuyorum.kendi anam gerçi bu tanım dahi fazla mı ne  keyif yaparken kısır günlerinde eşimin ablası 2 çocuğunu bırakıp oğlumla yaşıt kızını alarak ta sivastan çıkıp geldi.ve tam 3 hafta baktı minik sıpama ve dahi oğluma da.kimse en iyi görümce bende iddiasına bürünmesin zira en iyisi hatta en iyi iki görümce bende:)


çok seviyorum siziii