"boşver otur çocuklara bak"

ikilem içinde kalan annenin hayal bulutu,zümrüdü anka kuşudur kariyer.daha gençlik çağlarında ,lise yıllarında başlar hayali.bir makam, bir mevki, bir masa ,bir amir silueti.fakülte yılları o hedefin sıcak telaşesiyle geçer.aynı zamanlara yahut hemen ardı sıra denk gelen aşk bilmecesiyle hafiften sarsılan türlü ikna ve çabaya konu olan "kariyer"mevzusu ya anlayış timsali bir kocayla devam eder  ya da aşka kurban gider .

kadın seçenekler içinden seçmek için yaratılmıştır adeta.kendi yolunu kendi bulamayacak kadar saf mı görülür nedir."illa benim dediğim olacak "tutumundaki erkek kişisine boyun eğmek bir yaradılış gayesiymiş gibi addedilir."evimin kadını çocuklarımın anası olacaksın"tümcesi hep bizim erkeklerimize mi özgüdür bilinmez en çok onların ağzına yakışır ve de yapışır.

kadın kısmısı duygu abidesi oluşundan mütevellit yeryüzünde bir tek "o" varmışcasına yelkenini er kişisinin rüzgarına uydurur.yaşanacak şehir o adamın iş hayatına bağlıdır.nefes alınacak ortam er kişinin bakış açısıyla bir doğrultudadır.

zaman geçer kadın sıkılır.zaman bir çığ gibi üzerine geldikçe kadın ruhu hezeyanlar,depresyonlar,gel-gitler içerisinde türlü sarmala bürünür.hele bir de "anne"olduysa en yakın "çıkış" artık çocuklar büyüyünce noktasıdır.geçmişler ola.

toplum bir avazdan seslenir"amaaan ihtiyacın mı var sanki ,kocanın maaşı güzel işte" der.devlet baba"annelik izni 3 aydır gerisi maaşsızdır haberin ola"sözünü bin çeşit kanunnamede ifşa eder.koca"boşver otur çocuklara bak",kayınvalide"çalışıp ne olacak torunlarımı elin kadınına baktırmam ben",karşı komşu"ben de üniversite okudum ama hiç çalışmadım ,diplomalı anneyim ne güzel işte sen de benim gibi yap "der der der...

kadın düşünür,kadın üzülür,kadın neye nereye sarılacağını şaşırır.tüm hayalleri yıkık döküktür.anneliği dahi parçalı bulutludur.sürekli sorgulama sürekli kendini gereksiz amaçsız nedensiz hissetme boşluğunda yuvarlanır.

oysa annelik ne de kutsaldır.oysa zaten kendi anası da kaç tane çocuğu büyütmüş hiç de iş hayatı yüzü görmemiştir.çalışan da mutsuz anılar yığını biriktirmiş ısıtıp ısıtıp dost meclislerinde yakınmıştır."çocuğun varsa çalışmayacaksın kardeş,ben ne çeeektiiimm"

kadındır yol,yön,çare arayan.farkındalığı arttıkça daha mutsuz olan.hem kendim kalıp,hem ana gibi analık yapıp hem içimde kopan fırtınayı biçeceğim bir fırsat bir ihtimal yok mudur deyip duran.daha 3 aylık bebeğini bakıcı kollarına bırakırken yaşadığı vicdan muhasebesiyle depresyonun dibine vuran."anne"oluşuna sevinmek bir yana "keşke hiç doğurmasaydım,yüzünü bile göremiyorum kuzumun"diye diye göz yaşı döken.kadındır kendini ifade etmek uğruna hayat mücadelesinde bir kale olsun benim olsun derken ardında yavru kuşları"anne bugün işe gitme nolur"diyerek yalvarırken bırakıveren.

hep üzülen,hep ezilen,hep o mu bu mu seçenekleri arasında kalıveren.bu buhranla ne kendini ne kimseyi mutlu edemeyen.hep kederli,hep içindeki 17lik hayalperest genç kızla hesaplaşma içinde kalıveren.

yani sen,yani ben:(