belki biraz ağlamalıyım

şehrin kıskacında ufacık dünyamda sıkışıp kaldım ben.bulutlar üzerimden geçerken nereye bensiz nereye gidiyorsunuz diyorum.hiç gitmediğim ve hiç yaşamadığım hayatların üzerine gölge mi yoksa yağmur mu olacaksınız.beni kendimle baş başa koyup diyar diyar yollar mı aşacaksınız.

camlar kapalı.dört duvar bir de hayallerim.

şehir çok gürültülü.içi dolu kaynayan bir kazan gibi.ayarında bir ısısı var az daha açsan birden kabaran süt tenceresi gibi dışına fışkıracak ,ne var ne yoksa safra gibi dışına akıtacak.

ev çocuk seslerinin yankısında.gece gündüz fark etmiyor.uykusuzluk döngüsünü kırsam da arada hep bir bitkinlik hali.

yine kırıldım.dalım düştü.öyle bir ses geldi ki düştüğü yerden acımalı mıyım halime.derman bulamadığım bir hal çöktü üzerime sisli bir şehir gibi.göz görmüyor duygularımı puslu bir alaca karanlığın ortasından yankılanıyor sesim;"ben bur da yıııım bur daaaa yıııımm".duymuyor kimse.

bilmediğim hayatlar var.hiç şahit olmadığım.bilmeden özlediğim hayatların umut yolcusuyum ben.yorgunum.kollarımdan tutuyorlar akıl söylemlerimi daha ağzımdan çıkmadan içime kusturuyorlar.gitmem gerek görmem gerek diyorum.dedikçe yerimde sayıyorum.

yaş az değil.kemale erme vaktini bile geçmiş olmam lazım.geç mi kaldım hayat söyle geç mi kaldım sana???

kıskanıyorum eli kolu zincirsiz olanları.nasıl bir kıskançlık anlatamam.yerinde olmak değil onların varlığına katlanamamak benimkisi.ben bu hallerdeyken onlar o hallerde nasıl ne hadlerine diyor aklım .duygularım öfkeme öfkem beynime vurdukça vuruyor.şuurlu muyum bilmiyorum.

belki biraz ağlamalıyım.belki bir pencere açmalıyım yeni ve defterleri bomboş bir hayata.ama boşlukları ve yalnızlığı hiç sevmiyorum ki ben.dolu dopdolu geçsin ömrüm.sığınacak bir liman sevecek çocuklar.hepsine zıt gidecek en çok istediğimse özgür kalsam o doluluk içinde.

özgür ruhum çok yaşasa.çok dediysem yıllar bitmesin demek değil.doysam kurda kuşa, raftaki kitaba,çıkılacak dağa,bakılacak ovaya.tanısam daha çok tanısam insanları.bin çeşit hallerini görüp şaşırmamayı öğretsem kendime.aynı tip tek tip bir güruha değil herkese yakın olsam herkesten alsam herkeste bir anı bıraksam.doğrum eğrim benim olsa yalanlarıyla acımasızlıklarıyla başkaları boğulsa.çok tanısam az yanılsam .az yanılıp az şaşırsam.

canım hayat belki biraz ağlamalıyım.belki ağlamak için bir yer bulmalıyım.gün batarken en çok yakışandır hüzün.gündoğarken ağlanmaz biliyorum.belki tam ulu orta sövecekken durup gözyaşı akıtmalıyım.içime değil hüngür hüngür biteviye.

ve sen hayat artık bana biraz daha şans vermelisin.hani hayallerim var ya benim.hani ulaşamadıklarım.biraz daha yol aç bana.biraz daha özgür zaman biraz daha cesaret.

ben ağladığımda değil güldüğümde güzelim be hayat.güldür beni artık doyasıya!