gıcık bir yazı olacak bu.ağlayan inleyen mızırdanan bir yazı.kendime zaman ayıramayışımın ,çoluk-çocuk üzerime üzerime gelmelerinin yazısı.
1 haftadır sinemaya gitme planı yapıyordum.tek başıma değil tabi nerede o lüks.oğlumu karmaşık mıdır sarmaşık mıdır işte ona götürme planı.evimizin direği,ocağımızı tüttüren insan yani koncam.şu gün olmaz bugün ,bugün olmaz şu gün diyerek erteletti durdu.sebep de ne.spora başladı kendileri.artık daha zinde olmalıymış,kendine bakmalıymış.iyice hamlamışmışşşş.beni fıtık edecek.zaten bel fıtığım var.daha neremi rezil edeyim bilmem ki.
"ee ya ben" dedim.
"nolmuş sana" dedi.
"asıl benim ihtiyacım yok mu" dedim
"yüzünü kıza çevirip o varken nasıl olacak hıımm"demez mi.
kıyameti kopartmakla,sükut etmek arasında epeyce bir nefs mücadelesi ettim.ve ben ki cadının önde gideni ,sustum,yutkundum,odadan çıktım gittim.
ertesi gün alnımın orta yerinde 2 salak sivilce bana gülümsüyordu.artı olarak 3 gündür dinmez şekilde başım ağrıyor,belimdeki fıtık fıtıklığını icra ediyor.
dün aldım oğlanı ,evin reisinin uygun gördüğü gün ve saate birebir uyarak karmakarışık filmine gittim.gitmeyenler için fikir olsun derseniz film hoş,eğlenceli hatta duygusal.dünya sinemalarında bir ilki başardım ve ben bir animasyon filmde ağladım.niyee??küçük bir kızın cadı tarafından kaçırılması konu edilmişti ve ben o salak sinemada bile evdeki kuzuyu düşünüyordum.
aaaayyyy haldır haldır gidilen ve dönülen bu filmden sonra gerçekten kendim için ne yaptım diyorum şimdi.oğlum için evet çok keyifliydi.ama bana yetmedi.çünkü benim için değildi bu ayrıcalıklı saatler.çünkü yalnız yapayalnız değildim.kafam rahat değildi.acaba bebiş uyudu mu acaba uyandı da ağlıyor mu .acaba acaba acaba.ne kadar kasıldıysam artık bugün gözlerimde ne kadar yaş varsa boşaldı .
yalnız olmuyor.yalnız çocuk büyütülmüyor.destek kuvvetler lazım.kaçamak yaparken ,şöyle bir 3-5 saat yokolduğunda seni huzurla bekleyecek büyükler,ablalar ,teyzeler lazım.tam zamanlı baba da olsa el altında onun sabrıyla onun anlayışıyla çok da fazla bir şey yapılmıyor.
velhasıl kafam patlıyor,çın çın çınlıyor .aha kız da durmuyor.bu çetin yolu sağlıkla aşmak istiyorum.bu gücü içimden çektiklerini hissediyorum çokça.dayanmalısın deyip duruyorum.yolum iki üç adımlık değil ki bir ömür.kendime sözler veriyorum.umut var umut var ,güzel sağlıkla ,mutlulukla büyüyecekler.ve ben çok daha keyifli zamanlar geçireceğim.tekrarlardan,rutinlerden ve görevlerden uzak.
kesinlikle inanıyorum.
1 haftadır sinemaya gitme planı yapıyordum.tek başıma değil tabi nerede o lüks.oğlumu karmaşık mıdır sarmaşık mıdır işte ona götürme planı.evimizin direği,ocağımızı tüttüren insan yani koncam.şu gün olmaz bugün ,bugün olmaz şu gün diyerek erteletti durdu.sebep de ne.spora başladı kendileri.artık daha zinde olmalıymış,kendine bakmalıymış.iyice hamlamışmışşşş.beni fıtık edecek.zaten bel fıtığım var.daha neremi rezil edeyim bilmem ki.
"ee ya ben" dedim.
"nolmuş sana" dedi.
"asıl benim ihtiyacım yok mu" dedim
"yüzünü kıza çevirip o varken nasıl olacak hıımm"demez mi.
kıyameti kopartmakla,sükut etmek arasında epeyce bir nefs mücadelesi ettim.ve ben ki cadının önde gideni ,sustum,yutkundum,odadan çıktım gittim.
ertesi gün alnımın orta yerinde 2 salak sivilce bana gülümsüyordu.artı olarak 3 gündür dinmez şekilde başım ağrıyor,belimdeki fıtık fıtıklığını icra ediyor.
dün aldım oğlanı ,evin reisinin uygun gördüğü gün ve saate birebir uyarak karmakarışık filmine gittim.gitmeyenler için fikir olsun derseniz film hoş,eğlenceli hatta duygusal.dünya sinemalarında bir ilki başardım ve ben bir animasyon filmde ağladım.niyee??küçük bir kızın cadı tarafından kaçırılması konu edilmişti ve ben o salak sinemada bile evdeki kuzuyu düşünüyordum.
aaaayyyy haldır haldır gidilen ve dönülen bu filmden sonra gerçekten kendim için ne yaptım diyorum şimdi.oğlum için evet çok keyifliydi.ama bana yetmedi.çünkü benim için değildi bu ayrıcalıklı saatler.çünkü yalnız yapayalnız değildim.kafam rahat değildi.acaba bebiş uyudu mu acaba uyandı da ağlıyor mu .acaba acaba acaba.ne kadar kasıldıysam artık bugün gözlerimde ne kadar yaş varsa boşaldı .
yalnız olmuyor.yalnız çocuk büyütülmüyor.destek kuvvetler lazım.kaçamak yaparken ,şöyle bir 3-5 saat yokolduğunda seni huzurla bekleyecek büyükler,ablalar ,teyzeler lazım.tam zamanlı baba da olsa el altında onun sabrıyla onun anlayışıyla çok da fazla bir şey yapılmıyor.
velhasıl kafam patlıyor,çın çın çınlıyor .aha kız da durmuyor.bu çetin yolu sağlıkla aşmak istiyorum.bu gücü içimden çektiklerini hissediyorum çokça.dayanmalısın deyip duruyorum.yolum iki üç adımlık değil ki bir ömür.kendime sözler veriyorum.umut var umut var ,güzel sağlıkla ,mutlulukla büyüyecekler.ve ben çok daha keyifli zamanlar geçireceğim.tekrarlardan,rutinlerden ve görevlerden uzak.
kesinlikle inanıyorum.
amannnn tamda yarama parmak bastın arkadaşım. Yanında birileri olsada bırakamıyorsun, günlerdir dolaşıyor bloglarda "aşk tesadüfleri sever" gitmek istiyorum ama gidemiyorum oysa annem burda bırakabilirim ama gündüz zaten ayrıyız birde akşam...
YanıtlaSilİnan bi beş dakika bile olsa bebişe bakasım geldi:)
YanıtlaSilİkiz annesi olan kuzenimin eşi,çocukları anneye baktırsa da,iki anne de çocuklar için uğraşsa da ona yine yetmiyor.Televizyondaki bir filmi dahi seyretmeye hasret...Öğretmenlik de yaptığı için dersin ikinci saatinde uykusu geldiğini söylüyor..Az önce uğradım çocuklarla halı üstünde yuvarlanıyordu:))
Senin için sanırım isteyebileceğim tek şey mutlu olmandır...Öpüyorum kuzuları sevgiyle...
Anne olduğumuz gün beraberinde prangalarımızı da gönderdiler,kurdelalı paket içersinde üstelik.Ama gönüllü esaret değil mi bizim ki.Hangi kuvvet,bize bu kadar sorumluluk,yük ve eziyeti bir arada çekmemize rağmen katlanılabilir gelir ki,evlat sevgisinden başka.3 çocuk annesi olarak benim umudum var gelecekten,seninde olmalı mutlaka.Az kaldı sabret...
YanıtlaSilBizim kadar şanslı olamayan insanları düşün Sitarecim.
Sevgiler...
Sabır,sadece sabır....bol dua:) yapacak bi şey yok...
YanıtlaSilCanımm haklısın hepimiz zaman zaman isyan bayraklarımızı çıkarıp sallıyoruz ama ne duyan var bu isyanı ne de gören var o bayrakları.2,5 senede ilk defa iki hafta önce iki saat yalnız kalabildim onda da tel hiç susmadı:( Maalesef benimde bırakabileceğim kimsem yok babalar zaten hep kendilerine vakit ayıramama derdindeler işe gittiklerinde bile aslında dinlendiklerini bilmiyorlar.
YanıtlaSilAnne olunca sorumluluk farklı oluyor bu günlerde geçecek elbet diyerek sakinleştiriyoruz kendimizi ne yapalım anneyiz en çalışkan, kafası en dolu 7-24 açık olan işçiyiz..
Ben de sabır diyeyim aksi halde herkes birbirini gaza getirecek:) Anneler ayaklanacak.
YanıtlaSilEn son ne zaman sinemaya gittiğimi bile hatırlamıyorum.
Oooyy oyy! gözüm korkuyor. Bunu dedğimde tüm anneler ama o da ayrı güzel, buna değdi, aman falan fıstık diyorsunuz ama ne menem bir durumdur bu Sitareciğim,nasıl bir sorumluluktur. benim için çok zor, hele ben Bursa'da, annem başka yerdeyken. Allah kolaylık versin:)
YanıtlaSilYalnız değilsin canım,ben de animasyonlarda zırıl zırıl ağlarım.Bana da aynen senin hissettiğin gibi aslında başka duygu yoğunlaşmalarının patlaması gibi gelir bu gözyaşları.Bir şey hem bu kadar zor hem bu kadar güzel nasıl oluyor anlamıyorum.Annelik yani.Vardır bunun da ilahi bir sırrı diyorum :)
YanıtlaSilözlem
deli annemdeki yorumundan dolayı tanıdım seni.işte benlik bir ana. burada da yazılandada ben de varım. bende bebek 1 tane ve çalışıyorum. kayınvalidem 10 dakka mesafede ve bakmıyor torununa.ben bakıcı derdinde...bende yazdım bende problem diye. millet gün gezmesinede gidiyor, sinemaya, alışverişede. bende bakıcı evdeyken bile işim biter bitmez anında evde. yok yapamadım bakıcıya bırakıp günler yapamadım. anca anacığım babacığım geldi tatil diye o vesileyle anca uyutup kaçtım alışverişe, o rüyada bugün bitti...yarın yine eski tas eski hamam...
YanıtlaSilSitaree, beni mi anlattin sen. Bende surekli sinemaya gitmek istiyorum diyorum vahap cihan nolacak diyor. Ya adam tek basina bakmaktan korkuyor. Tek basina olmak cok zor, sabirsizlikla annemin,ya da gorumcelerimin kaynanamin yanina gidecegim gunu bekliyorum :) Onlar zevkle goz kulak olurlar bende fosurdataraktan uyurum ;)
YanıtlaSilnasıl dolmuşsun Sitare, yaz yaz içini dök ki rahatlayasın... hepimizin yaşadığı şeyler bunlar...inşallah aşacağız bunları
YanıtlaSilHaklısın ne diyeyim...
YanıtlaSil2 çocuğum var ve çalışıyorum. Kayınvalidem 2 sokak ötemde ama ne zaman bırakmak istesem bahanesi hazır. Annem bakıyor bebişlere ama bütün gün 2 çocukla uğraşınca +1 dakika daha fazla bile bırakmak olmuyor.. Destek kuvvet olsa da anne olunca kelepçeli oluyoruz. Ama güzel bir mahkumluk , geçecek bitecek, büyüdüklerinde rahatlayacağız işallahh
YanıtlaSilballım;vicdan azabı çektiriyorlar bize değil mi.oysa 2 saatten ne çıkar aslında.
YanıtlaSilezgim;adaş adaş takılın ne güzel olur.hem akıllı hem öğretmen bir bakıcıdan daha güzel ne olabilir ki:)ikiz zor kesinlikle ama bir kerede kurtulacak ne güzel.
yaruzem;şükrediyorum inan her gün.arada geliyor işte hey heyler.kendi canımdan olmasa bu eziyete asla dayanamazdım herhalde.ikiz+1 çocuk anası olmana ayrıca bir madalya takmak istiyorum.ben oynatır mıydım acaba??
dilek ;hoşgeldin.sabrın sonu selamet diyorsun.çok doğrusun.
ikiz anası;2,5 senede anca mı izin çıktı ev ahalisinden.vay anamm vaayy.ben yine de halime şükredeyim :)kesinlikle babalar işte rahatlıyor .en azından insan yüzü görüp başka dertlere dalıyorlar.
ebrum;ayaklanırsak en başa seni koyarım.güzeel bir özlü-sözlü nutuk atasın diye:)
birdy;hoşgeldin.bak ben debursadayım annem başka yerde.üstelik ikinciyi doğurdum:)çocuk denen varlıklar acayip tatlı şeyler bakma sen yazdıklarıma.bir anlık esip gürleme benimki.
özlemim;ilahi bir sır bu kesinlikle.içine sokası deli gibi öpesi geliyor insanın.animelerde ağlama kardeşliği bizimki desene:)
sibelim;hoşgeldin.o kaynanayı ne yapmalı kaynar kazana atmalı,yandım gelin dedikçe altına odun atmalı şekerim.
tazecik;vahap kazak erkek .ne yapsan değişmeyecek:)senin yine de hayalin var.benim o da yok:(
bap;doldum taştım.şincik pek iyiyim.arada geliyorlar soldan soldan:)
annelili;haklıyım ama hakkımı teslim eden yok:(
bozbek;hoşgeldin.ne iyi annen varmış.yaptığı fedakarlığın üzerine biraz da sadece kendin için zaman istemek aslında bencilce değil ama orada bari kaynana cadısı devreye girse ne olur:(
offf...içimi okudun,yaramı deştin...10 aydır sinema burnumda tütüyor.bu hafta annemdeyım ama vicdanım el vermiyor kalkıp sinemaya gitmeye...kendime acır oldum valla:((
YanıtlaSilAyaklanma yokmuş iyi sakin ortalık:)
YanıtlaSilBen de ağlayayım mı şimdi:)
YanıtlaSilKızım Allah'tan çocuk iki kişiyle yapılıyor :-) arada babalarına bırakıp kaçıyorum valla...önceleri suçluluk duyardım, artık duymuyorum da :-) şimdi ben kötü bir anne mi olmuş oluyorum????
YanıtlaSilSİtare şu resimdeki tatlı kuzu sanırım engel olan, ben talibim bakmaya, istediğin kadar gidebilirsin sinemaya:))
YanıtlaSilAnnem de var evde, paylaşamayız onu biz valla.
izninizle ahkam kesebilirmiyim ? bu yolda daha önce geçmiş biri olarak doğum sonrası depresyonu herkes te benzer özelliklerle seyrediyor.ama dediğiniz gibi arada bebişe bakacak birileri olsa daha hafif geçebilir.
YanıtlaSilbu kötü haberdi.iyi haberse; kucağınıza alıp sağa sola çıkabildiğiniz yaz aylarında bu üzüntüleri unutacaksınız
minik kelebeğim;sadece 10 ay mı:)
YanıtlaSilebru;hadi yırttın başı çekmekten:)))
yazar anne;gel beraber ağlayalım,mendiller benden:)
gülçinim;iyi ki:)çık ,git boşver.eve tıkıldığın günlere say.
ayser;hemen kargoya veriyorum,adresi alayım:)
neval;aa kes tabi bu blogda ahkam sınırlaması bulunmamaktadır:)ı love summer,ı love sun,ı love hot:)
2-3 gündür gelip gidiyorum buraya.. yazamadım birşey.. demek istesem körlerle sağırlar birbirni ağırlar misali olcak.. kendim de inanmayarak yazacağım .. Okudum ve yanındayım bil istedim Sevgi'm
YanıtlaSilokuduğuna eminim zaten.biz birbirimizi anladık be delişim.kör-topal götürücez bu işi:)
YanıtlaSil