Sevgi'den Sevgilerle

2 sene önce daha mı zayıftım ne offsss bırrrr soğudu mu şimdi hava derken hooop güneşin patlak vermesi tam öğle üzeri.güzeeel. dönme dolap misali döner başım dönen başım değil asıl duygularım .yeter ki gün eksilmesin penceremden diyor ya şair o misal.lakin gelin görün ki benim penceremden amele eksilmiyor son 2 aydır:)tam şu anda beynimi mi yoksa duvarı mı deldiği belli olmayan matkap sesine rağmen azmettim anacığım içimi dökmem lazım. mantolama mı ne zıkkımsa o var dış cephede.iş yerimdeyim,odamda.sakin ve sükunete alışmış (sadece burada evde değil yanlış anlaşılmasın)bünyeye ağır geliyor emme yapacak zerre bir şey yok.bol sabır diliyorum kendime ve diğer bina arkadaşlarıma. ben bu sese tahammül edemezken üst katımdaki möhendiz arkadaşım "seninki bir şey mi, bana camdan kablo uzatıp -şunu bi prize taksan ablaaa -diyorlar her gün" demez mi.ses okey görüntü olmasın lötfen dedim iç sesimle:) manyağın manyağı şefimle iş hayatımın en çıkılmaz sokaklarını arşınlıy

şehrin kıskacında ufacık dünyamda sıkışıp kaldım ben.bulutlar üzerimden geçerken nereye bensiz nereye gidiyorsunuz diyorum.hiç gitmediğim ve hiç yaşamadığım hayatların üzerine gölge mi yoksa yağmur mu olacaksınız.beni kendimle baş başa koyup diyar diyar yollar mı aşacaksınız. camlar kapalı.dört duvar bir de hayallerim. şehir çok gürültülü.içi dolu kaynayan bir kazan gibi.ayarında bir ısısı var az daha açsan birden kabaran süt tenceresi gibi dışına fışkıracak ,ne var ne yoksa safra gibi dışına akıtacak. ev çocuk seslerinin yankısında.gece gündüz fark etmiyor.uykusuzluk döngüsünü kırsam da arada hep bir bitkinlik hali. yine kırıldım.dalım düştü.öyle bir ses geldi ki düştüğü yerden acımalı mıyım halime.derman bulamadığım bir hal çöktü üzerime sisli bir şehir gibi.göz görmüyor duygularımı puslu bir alaca karanlığın ortasından yankılanıyor sesim;"ben bur da yıııım bur daaaa yıııımm".duymuyor kimse. bilmediğim hayatlar var.hiç şahit olmadığım.bilmeden özlediğim haya