Sevgi'den Sevgilerle

Hani çok sevinir ya insan.sevinci ve şaşkınlığı bir arada olanlarından.hani hiç ummadığı anda ,en tahmin etmedği bir sürpriz çıkıverir ya karşısına.tebessümün alası mutluluğun tarif edilmez tadıyla keyifle ve şaşkınlıkla "bunu anlatmam lazım,bunu herkesin duyması lazım" naralarıyla sarılır ya insan klavye başına:) o gün bugün işte bana.iyi ki blog yazıyorum iyi ki bir dolu blogçu arkadaş edinmişim dediğim zamanların zirvesindeyim.işte şu hatun beni benden alan bulutların üstüne çıkaran.adı Ayşen. bir vakit önce şöyle bir yazı yazdı hatun.içim gitti ne yalan söyleyeyim.bir kaç dolandım market filan yok bulamadım:(sonrasında unuttum gitti tabi. ah be ayşen .ben unuttum ama sen unutmamışsın ya.bir kaç gün önce "sana ufak bir şey yollamak istiyorum adresini yazar mısın" dediğinde aklımın ucundan bile geçmemişti.hatta şaka mı yapıyor acaba diye de düşünmedim de değil hani. sonrasında olan biten aşağıda .bir insanın uzaktan da olsa sevilebileceğini dahası de

kendime kızdığım çok zaman vardır ahmakça ve küstahça davranıp sonunda hüsrana uğradığım epey olmuştur. huylarımın kötülüğünü bilirim bilmesine ya ne diye vazgeçmem bu halimden anlamam. insanın kendini değiştirmesinin dünyayı değiştirmeye kalkması kadar zor olacağı hissindeyim sanırım:( kendi içimdeki fırtınayı bilhassa eşim üzerinde biçmek gibi garip bir alışkanlığım var.çoğu kadının yaptığı gibi.adı aşk bu eziyetin diyor şair.eziyet ede ede adamımın burnundan getirmeye nedir bu merakım.esasen biliyorum içimiz dolup dolup boğazımız düğümü aşar noktaya gelince ilk sardırıdığımız hatta tek de diyebiliriz er kişilerimiz bizim. kıymetini bil diyen epey çokça.iyidir adamım.genel geçer koca kişileri içinde top 10 a girecek kadar düzgündür halet-i ruhiyesi.adam gibi adam baba gibi babadır da benim zorum derdim nedir onunla çözemedim hani:) surat asmakla başlarım çokça.üç beş laf çarptırırım.meydan kızışır o söyler ben sayarım.ama asla belden aşağı vurmaz kimse.öyle küfürmüş argoym

ikilem içinde kalan annenin hayal bulutu,zümrüdü anka kuşudur kariyer.daha gençlik çağlarında ,lise yıllarında başlar hayali.bir makam, bir mevki, bir masa ,bir amir silueti.fakülte yılları o hedefin sıcak telaşesiyle geçer.aynı zamanlara yahut hemen ardı sıra denk gelen aşk bilmecesiyle hafiften sarsılan türlü ikna ve çabaya konu olan "kariyer"mevzusu ya anlayış timsali bir kocayla devam eder  ya da aşka kurban gider . kadın seçenekler içinden seçmek için yaratılmıştır adeta.kendi yolunu kendi bulamayacak kadar saf mı görülür nedir."illa benim dediğim olacak "tutumundaki erkek kişisine boyun eğmek bir yaradılış gayesiymiş gibi addedilir."evimin kadını çocuklarımın anası olacaksın"tümcesi hep bizim erkeklerimize mi özgüdür bilinmez en çok onların ağzına yakışır ve de yapışır. kadın kısmısı duygu abidesi oluşundan mütevellit yeryüzünde bir tek "o" varmışcasına yelkenini er kişisinin rüzgarına uydurur.yaşanacak şehir o adamın iş haya

sadece bir andır hayat gözlerini açıp kapattığın süredir ne yaşadım ki dersin ne gördüm ne hissettim hep ararsın arayışın sonsuz ve huzursuz yetmez elindekiler yetmedikçe çokluğa kayar gönlün oysa çoklukla yokluğun görünmez aynılığına sırtını dönersin sıkıcıdır boğucudur bir türlü sana dönmez şans ibresi tüm kötüler seni bulur tüm iyiler başkasıyla dosttur iki kelam edesin gelir adam yoktur iki susasın gelir başın insan doludur sağa dönsen yalnızlık sola dönsen karmaşa durduğun yerde hep bir iç sıkıntısı sen bilmesen de dünya kendi hengamesinde sen üzülsen de insanoğlu hep aynı dertte sen ayırt edemesen de mutluluk öyle bir yerde ki sadece umduğunla bulduğun arası kalan o daracık zaman diliminde...